Zakazy bezpośredniego i pośredniego finansowania

· Pośrednie finansowanie zachodzi wówczas, gdy krajowa partia polityczna bądź kandydat uzyskują korzyść finansową, w szczególności w postaci uniknięcia wydatków, które musieliby ponieść, nawet gdyby nie nastąpił żaden bezpośredni transfer środków (MENL przeciwko Parlamentowi, T-829/16; ADDE przeciwko Parlamentowi, T-48/17).

· Aby ocenić, czy zachodzi pośrednie finansowanie, urząd opiera się na szeregu elementów, na przykład odnoszących się do przedmiotu finansowanej aktywności, jak również na elementach wskazujących na czas i miejsce przeznaczenia (zob. MENL przeciwko Parlamentowi, T-829/16; ADDE przeciwko Parlamentowi, T-48/17).

• Wspólne działania europejskich partii lub fundacji politycznych z partnerami na szczeblu krajowym nie są same w sobie zakazane rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1141/2014. W szczególności komunikacja z obywatelami inicjowana przez partnera krajowego do celów działalności europejskiej partii lub fundacji politycznej może być skutecznym środkiem zwrócenia uwagi na kwestie związane z polityką europejską. Należy jednak przy tym ściśle przestrzegać zakazu finansowania określonego w art. 22 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014.



• W przypadku działań organizowanych wspólnie przez europejską partię polityczną i inną partię polityczną, w szczególności partie krajową, nadmierny udział europejskiej partii politycznej w finansowaniu takich działań może stanowić „finansowanie pośrednie" zakazane na mocy art. 22 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014.



• W przypadku działań organizowanych wspólnie przez europejską fundację polityczną i partię polityczną bądź inną fundację nadmierny udział europejskiej fundacji politycznej w finansowaniu takich działań może stanowić „finansowanie pośrednie" zakazane na mocy art. 22 ust. 2 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014


• Aby ocenić istnienie ewentualnego pośredniego finansowania partii lub fundacji na szczeblu krajowym na podstawie tego przepisu, należy wziąć pod uwagę szereg czynników, w szczególności:
  



• o stała widoczność europejskiej partii/fundacji politycznej;
  
  

  o poziom odpowiedzialności za działania ze strony europejskiej partii lub fundacji politycznej w porównaniu z partią lub fundacją na szczeblu krajowym. Oceniając ten drugi element, bierze się pod uwagę ogólny kontekst działań, zakres, treść, cele, grupy docelowe, motywację i potencjalną wartość działań dla sukcesu partii krajowej w wyborach krajowych (zob. również wyrok w sprawie MENL przeciwko Parlamentowi, T-829/16, pkt 83 i nast.);
  
  

  o udział europejskiej partii/fundacji politycznej w finansowaniu, który powinien wykazywać się realistyczną korelacją z ogólnym zaangażowaniem europejskiej partii/fundacji politycznej w porównaniu z zaangażowaniem partii krajowej w dane działania (zob. również wyrok w sprawie MENL przeciwko Parlamentowi, T-829/16, pkt 89).

  
  

• Jeśli chodzi o kandydatów, zgodnie z art. 22 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014 konieczna jest indywidualna ocena, czy „kandydat" otrzymał „bezpośrednie lub pośrednie finansowanie" od europejskiej partii politycznej.

• Do istotnych kryteriów pozwalających uznać daną osobę za „kandydata" należą:
  
  
  • istnienie uzasadnionych powodów, by sądzić, że w czasie, gdy dana osoba uczestniczyła w działaniu europejskiej partii politycznej, równocześnie kandydowała w wyborach - zwłaszcza w świetle oświadczeń publicznych i procesu nominacji kandydatów w danej partii lub państwie członkowskim; and
  
  
  • czas pomiędzy działaniem, w którym ta osoba uczestniczy, a wyborami.

• Jeśli chodzi o działalność powyborczą, osób, które w przeszłości ubiegały się o urząd wybieralny (niezależnie od tego, czy faktycznie zostały wybrane), nie uznaje się już za „kandydatów" w rozumieniu art. 22 ust. 1 rozporządzenia (UE, Euratom) nr 1141/2014, chyba że ubiegają się o reelekcję lub o inny urząd wybieralny, przy czym należy uwzględnić kryteria przedstawione powyżej.

• Należy pamiętać, że art. 22 ust. 1 rozporządzenia może mieć zastosowanie w innych sytuacjach, również gdy w działaniu nie uczestniczy żaden „kandydat" np. kiedy w ramach działalności opłacanej przez europejską partię polityczną (już) wybrany przedstawiciel partii członkowskiej zapewnia widoczność tej partii członkowskiej i generuje dla niej treści na koszt europejskiej partii politycznej (zob. powyżej ogólne wytyczne dotyczące wspólnych działań).